Behandeling van purulente otitis bij volwassenen thuis

Velen zijn bekend met de situatie waarin het oor ernstig pijn doet en dat er pus uit stroomt. Het is etterige otitis. De belangrijkste oorzaak van de ziekte is de ontwikkeling van een inflammatoir proces met een infectieus karakter. Voor de behandeling van kwalen kunt u contact opnemen met een specialist, of u kunt proberen hem thuis kwijt te raken.

Soorten purulente otitis. Behandeling afhankelijk van het type en het stadium van de ziekte

Otitis vertegenwoordigt de ontwikkeling van het ontstekingsproces in verschillende delen van het hoortoestel.

Bij het classificeren van een bepaalde ziekte, is het gericht op zijn lokalisatie. Er zijn dergelijke soorten otitis:

• Outdoor. Ontsteking is gelokaliseerd in de weefsels van de gehoorgang. Tegelijkertijd verslechtert de kwaliteit van het gehoor niet. In de regel gaat otitis externa gepaard met de ontwikkeling van een kookkuur, die gepaard gaat met matige pijn, hyperemie van weefsel en oedeem van de gehoorgang. Als u niet tijdig begint met de behandeling, is de mogelijkheid dat een ontsteking naar het trommelvlies gaat niet uitgesloten.
• Gemiddeld. Het ontstekingsproces ontwikkelt zich in het middenoor of in het trommelvlies. De ziekte gaat gepaard met schietpijnen die 's nachts erger zijn. Otitis-media kunnen gehoorverlies veroorzaken. Als de behandeling niet op tijd wordt gestart, is de mogelijkheid van puslekkage niet uitgesloten.

• Internal. Ontsteking is gelokaliseerd in het doolhof van het oor. Dit type ziekte ontwikkelt zich tegen de achtergrond van otitis media. Bij de mens is er gehoorbeschadiging, een schending van het vestibulaire apparaat, braken en misselijkheid.

Er zijn veel methoden voor de behandeling van otitis. De keuze voor een of andere methode hangt volledig af van het type ziekte en de mate van ontwikkeling.

Effectieve behandelingen

U kunt een positief resultaat bereiken door het gebruik van effectieve behandelmethoden. De meest populaire tools worden hieronder weergegeven.

druppels

Voor de behandeling van otitis media bevelen deskundigen het gebruik van Sofradex otic-druppels aan. De actieve ingrediënten zijn antibiotica en een steroïde medicijn dat immunomodulerende eigenschappen heeft. Als gevolg van het gebruik van Sofradex kunt u pijn kwijtraken, een branderig gevoel wegnemen, congestie in het oor wegwerken.

Voor de behandeling van otitis media wordt aangeraden om druppels Otinum te gebruiken. Onder hun positieve eigenschappen kunnen antimicrobiële en antischimmelmiddelen worden onderscheiden. Het ontvangen van druppels elimineert pijn en zwelling, verzacht de zwavelplug.

Normaks-druppels worden gebruikt voor de behandeling van interne otitis. Dit medicijn kan een allergische reactie veroorzaken. Daarom, om te beginnen met hun receptie is alleen mogelijk na de benoeming van een specialist. Nadat een positief resultaat is bereikt, wordt het aanbevolen om druppels te gebruiken voor nog eens 2-3 dagen met het oog op preventie.

turundy

Turunds worden vaak gebruikt om otitis te behandelen. Dit zijn kleine tampons voor de vervaardiging waarvan watten of een verband kunnen worden gebruikt. Het belangrijkste doel van turunda is om het oor op moeilijk bereikbare plaatsen schoon te maken.

Ondanks het feit dat turunds worden verkocht in apotheken, kunnen ze onafhankelijk worden gemaakt. Neem hiervoor een watje of verband, draai een roller met een lengte van 10-12 cm en een diameter van maximaal 1-2 mm.

Om de effectiviteit van de behandeling te verhogen, kan turunda besmeurd worden met Levomekol of waterstofperoxide. Producten worden geleidelijk vanuit het midden in het oor geleid. Omdat ze vervuild raken, moet turunda worden vervangen.

kompressen

Goede hulp bij de behandeling van verschillende soorten otitis media en compressen. Met hun gebruik is het mogelijk om pijn te verminderen en van het ontstekingsproces af te komen. Compressen zijn er in verschillende vormen.

Opwarming kompres

Gebruik voor de vervaardiging een dikke laag watten, die op het oor wordt aangebracht en met een warme sjaal of sjaal wordt bevestigd. Het verwarmende kompres kan zowel 's nachts als overdag worden gedragen. Er zal geen kwaad van hem zijn.

Wodka comprimeren

Het belangrijkste onderdeel van dit type kompres is wodka, dat een stuk gaas bevochtigt (de grootte moet hetzelfde zijn als de grootte van het oor). In het midden van het gaas is een opening nodig om het oor van de patiënt op te nemen. Bovenop een stuk polyethyleen is een laag gaas afgedekt, waarin net als in gaas een gaatje is gemaakt. Het is belangrijk dat het kompres de huid rond het oor bedekt, en niet alleen het oor zelf. Daarna wordt het kompres bedekt met een laag watten, die wordt vastgemaakt door een sjaal of een sjaal.

Wodka-kompres kan niet langer dan 3-4 uur worden gebruikt. Daarna koelt het af en kan schadelijk zijn. Het wordt niet aanbevolen om compressen voor de nacht te maken.

Alcohol- en oliecompressen

Goed helpen met otitis en alcoholcompressen. Om dit te doen, is de alcohol vooraf verdund met water 1: 1.

Als een persoon allergisch is voor alcohol of wodka, kan olie worden gebruikt als compressie-impregnatie. Het kan een enigszins verwarmde kamfer of plantaardige olie zijn. Je kunt ook een positief resultaat bereiken door lavendelolie of citroenzoom te gebruiken.

De hoofdregel van het toepassen van een kompres is dat elke volgende laag groter moet zijn dan de vorige en deze volledig bedekt.

het wassen

Omdat oorontsteking de belangrijkste oorzaak is, is het gebruik van een behandeling als wassen van cruciaal belang. Als gevolg van het gebruik ervan is het mogelijk om de daar verzamelde pus uit de gehoorgang weg te spoelen. Dit helpt om bacteriën te verwijderen die de ziekte provoceren.

De wasprocedure kan op verschillende manieren worden uitgevoerd. Onder hen zijn:

• Furatsilina-oplossing. Deze methode wordt gebruikt in gevallen waarin een persoon de integriteit van het trommelvlies heeft beschadigd. De oplossing kan kant-en-klaar worden gekocht bij de apotheek. Om de wasoplossing uit te voeren, typt u een 20 mg-spuit in, nadat u de naald eruit hebt gehaald. Trek voorzichtig aan de oorlel en voer de oplossing onder hoge druk de gehoorgang in. Deze procedure wordt thuis niet aanbevolen. Het is beter om de hulp van een specialist in te schakelen. Dit zal helpen om complicaties in de vorm van gehoorverlies te voorkomen.

• Boorzuur. Het gebruik ervan helpt bij het wegwerken van ontstekingen en het verminderen van pijn. Voorafgaand aan het spoelen met boorzuur, moet de gehoorgang worden gereinigd. Om dit te doen, kunt u turunda gebruiken. Pipetteer een alcoholoplossing van boorzuur in een pipet en laat 2-4 druppels in je oor vallen, met je hoofd licht gekanteld. Hierna moet het oor worden afgesloten met een klein wattenstaafje.
• Waterstofperoxide. De oplossing kan worden gekocht bij de apotheek. De procedure moet in precies dezelfde volgorde worden uitgevoerd als bij gebruik van boorzuur. De peroxideoplossing helpt bij het wassen en ontsmetten van de gehoorgang tegen pus en zwavel die zich daar ophopen.

Ontstekingsremmende medicijnen

Volgens deskundigen is het alleen mogelijk om een ​​positief resultaat te bereiken bij de behandeling van otitis met het gebruik van medicamenteuze behandeling. Hiervoor worden penicillinepreparaten gebruikt.

antibiotica

Deze medicijnen zullen helpen om snel de bacteriën te vernietigen die de ontwikkeling van otitis hebben veroorzaakt. Het wordt aanbevolen om dergelijke middelen te gebruiken:

Raadpleeg altijd een specialist voordat u ze gebruikt.

Opwarmen

Wanneer het oor wordt verwarmd, versnelt de bloedstroom. Hierdoor verdwijnt de wallen en wordt het proces van weefselregeneratie versneld.

Opwarmen kan op verschillende manieren worden uitgevoerd.

Heet waterfles

De temperatuur van het verwarmingskussen moet laag en comfortabel zijn voor een persoon. Het wordt op het oor aangebracht. De procedure duurt 30-60 minuten.

Minin's lamp

De duur van de procedure is niet meer dan 15-20 minuten. De afstand van het oor tot de lamp moet zodanig zijn dat een persoon geen ongemak voelt. Na 3-4 uur moet de verwarming worden herhaald.

Zak met zout

Om dit te doen, past u het gebruikelijke keukenzout aan, voorverwarmd in een droge koekenpan. Het wordt in een zakje geplaatst en op het oor aangebracht. De duur van het opwarmen met zout mag niet langer zijn dan 15-20 minuten. Na voltooiing moet het oor worden gesloten met een warm verband.

Warming-up met wol (geit, schaap, vos, beer)

Voor het opwarmen kunt u ook producten gebruiken die gemaakt zijn van de wol van geiten, schapen, vossen en beren. Eerder moesten ze worden gevouwen in de vorm van een verband en het oor omwikkelen. Deze verwarmingsmethode kan zowel overdag als 's nachts worden toegepast.

Hondenhaar opwarmen

De meest populaire opwarming is echter het gebruik van hondenhaar. Dit komt door het feit dat het lang warm kan blijven en dat het in de samenstelling stoffen bevat die helpen om snel van de pijn af te komen. Mede door het irriterende effect van wol op de huid neemt de bloedstroom in het probleemgebied toe, wat resulteert in snellere regeneratie.

Folk remedies

Om positieve resultaten bij de behandeling van otitis kan bereiken en door het gebruik van traditionele methoden van behandeling thuis. Van de meest gebruikte varianten zijn vooral de volgende varianten.

Kruiden drinken

Voor het bereiden van afkooksels, kunt u kruiden gebruiken zoals kamille, wilde roos, ramson. Om het medicijn te bereiden, moet u 1-2 eetlepels gedroogde, gehakte kruiden nemen en er kokend water over gieten. Bouillon staat voor 40-45 minuten, en het is klaar om te eten.

Het wordt afgeraden om zelfmedicatie toe te dienen. Voordat u begint met het afkoken van kruiden, moet u eerst een specialist raadplegen.

http://viplor.ru/uho/otit/gnojnyj-u-vzroslyh-lechenie-v-domashnih-usloviyah

Symptomen, complicaties en behandeling van acute en chronische purulente otitis

Wat is etterachtige otitis

Purulent otitis media is een ontstekingsproces met een besmettelijke aard dat alle anatomische delen van het middenoor bedekt: de trommelholte, de gehoorbuis en het mastoïde proces.

Afhankelijk van de locatie zijn er drie soorten otitis:

Uitwendig, voornamelijk door binnendringen en ophopen van water in de gehoorgang;

Medium, wat een complicatie is van aandoeningen van de bovenste luchtwegen;

Intern, zich ontwikkelend tegen de achtergrond van het lopen van chronische otitis media etterig.

Externe otitis treft vaak mensen die betrokken zijn bij het zwemmen. Ontsteking van de uitwendige gehoorgang is in de regel beperkt, voornamelijk door huidverschijnselen: abcessen, verschillende huiduitslag. Ernstige oorpijn gaat meestal gepaard met otitis media, dus de term "otitis" betekent in de meeste gevallen otitis media.

Dit is een vrij veel voorkomende ziekte die zich met verschillende gradaties van ernst kan voordoen. Het gebrek aan behandeling kan echter leiden tot een overgang naar een chronisch stadium en de ontwikkeling van verschillende complicaties, waaronder de vorming van verklevingen, gehoorverlies en volledig gehoorverlies.

Volgens statistieken is otitis media goed voor 25-30% van de ooraandoeningen. Meestal lijden ze aan kinderen jonger dan 5 jaar, in de tweede plaats oudere mensen, op de derde plaats - adolescenten van 12-14 jaar oud. Er is geen specifiek veroorzaker van acute otitis. In 80% van de gevallen worden pneumokokken (een type streptokok), hemophilus bacillus (influenza) de belangrijkste veroorzakers van de ziekte, meer zelden Staphylococcus aureus of associaties van pathogene micro-organismen.

De belangrijkste factoren die de ontwikkeling van otitis media veroorzaken zijn respiratoire virale infecties (ARVI, influenza), ontstekingsziekten van de nasopharynx en de bovenste luchtwegen (sinusitis, rhinitis), de aanwezigheid van adenoïden. Dit kan ook een ontoereikende hygiëne van de oorholte inhouden. De ziekte treedt op tegen de achtergrond van een afname van algemene en lokale immuniteit, wanneer een infectie de gehoorbuis doordringt in de trommelholte.

Het slijmvlies van de gehoorbuis produceert slijm dat een antimicrobieel effect heeft en een beschermende functie vervult. Met behulp van epitheliale villi wordt uitgescheiden secretie overgedragen naar de nasopharynx. Tijdens verschillende infectie- en ontstekingsziekten verzwakt de barrièrefunctie van het epithelium van de gehoorbuis, wat leidt tot de ontwikkeling van otitis.

Minder vaak vindt infectie van het middenoor plaats via het geblesseerde trommelvlies- of mastoïdproces. Dit is de zogenaamde traumatische otitis. Bij ziekten als griep, mazelen, roodvonk, tuberculose en tyfeuze koorts is een derde en meest zeldzame vorm van infectie mogelijk: hematogeen, wanneer pathogene bacteriën via het bloed in het middenoor komen.

Symptomen van purulente otitis

De belangrijkste symptomen van purulente otitis bij volwassenen:

Ernstige pijn in het oor, die kan doen pijn, kloppen of schieten;

Gevoel van benauwdheid en lawaai in het oor;

Afgifte van etterachtig karakter uit de oren;

Gedeeltelijk gehoorverlies;

Als gevolg van ontsteking van het slijmvlies van de gehoorbuis, wordt het dikker, de trommelholte wordt gevuld met exsudaat en barst uit. Tijdens de druk van een etterende vloeistof, perforatie van het trommelvlies en de uitstroom van pus optreden.

De mucopurulente afscheiding na de breuk van het trommelvlies is eerst overvloedig en wordt dan dichter en schaarser. Naarmate het ontstekingsproces afneemt, stopt de uitstroom van pus geleidelijk. Perforatie van het trommelvlies ondergaat littekens, maar het gevoel van congestie blijft nog enige tijd bestaan.

Tijdens purulente otitis, is het gebruikelijk om drie stadia te onderscheiden:

Preperforatief stadium. In dit stadium zijn de symptomen uitgesproken: scherpe, toenemende pijn in het oor, die kan geven aan de tempel of kroon; pijn in het mastoïde proces van palpatie; gehoorbeschadiging; temperatuurstijging tot 38-39 ° С.

Geperforeerde fase. Nadat het trommelvlies is doorgebroken, begint de stroom pus (mogelijk met een mengsel van bloed), neemt de pijn in het oor geleidelijk af en daalt de lichaamstemperatuur.

Reparatieve fase. De uitademing van de pus stopt, met littekenperforatie van het trommelvlies wordt het gehoor geleidelijk hersteld.

Een dergelijk verloop van de ziekte is niet noodzakelijk typisch. In elk stadium van het proces kunnen acute otitis media chronisch worden, met milde symptomen. Als dit in de eerste fase wordt waargenomen, treedt de perforatie van het trommelvlies niet op, en hoopt zich een viskeuze verdikking op in de trommelholte, die moeilijk te evacueren is.

Als perforatie gedurende een lange tijd van de ziekte niet optreedt, dan zijn vanwege het toenemende exsudaat in het middenoor ernstige hoofdpijn, duizeligheid, hoge koorts, braken en een ernstige algemene toestand mogelijk. In dit geval kan de infectie vanuit het middenoor zich dieper in de holte van de schedel verspreiden en tot ernstige, levensbedreigende gevolgen leiden.

Als na perforatie van het trommelvlies, uitstroom van pus en positieve dynamica in het algemeen, de temperatuur weer stijgt en oorpijn terugkeert, kan dit duiden op stagnatie van etterende vloeistof in de trommelholte of de ontwikkeling van mastoïditis (ontsteking van het mastoïde proces van het slaapbeen). In dit geval duurt ettering 3-4 weken. Massale uitstroom van pulserende pus kan duiden op een extraduraal abces (accumulatie van exsudaat tussen het binnenoppervlak van het slaapbeen en de hersenvliezen).

Voor de algemene klinische symptomen van de ziekte is matige of uitgesproken leukocytose (afhankelijk van de ernst van zijn loop), leukocytverschuiving en verhoogde ESR kenmerkend. Uitgesproken leukocytose in combinatie met eosinopenie kan een teken zijn van mastoïditis of penetratie van de infectie in de schedelholte.

De acute fase van otitis duurt gemiddeld 2-3 weken. Oorzaken van een nadelig resultaat of de ontwikkeling van complicaties kunnen een aanzienlijke verzwakking van het immuunsysteem of een onvoldoende actieve antibioticatherapie zijn.

Acute en chronische purulente otitis

Acute etterige otitis

De acute vorm van de ziekte is het gevolg van het binnenkomen van het pathogene medium in het middenoor via de gehoorbuis bij acute ziekten van de nasopharynx en de bovenste luchtwegen, of tijdens exacerbatie van vergelijkbare chronische ziekten.

Zoals hierboven vermeld, heeft acute otitis in zijn ontwikkeling drie stadia:

Stadium I (vorm van catarre halitis). Het begin van het ontstekingsproces, vergezeld van de vorming van exsudaat. Voor catarrale wordt otitis gekenmerkt door hevige pijn in het oor, die uitstraalt naar de overeenkomstige helft van het hoofd (in de tempel, tanden, nek), evenals een aanzienlijk gehoorverlies. Bij onderzoek zijn er verwijde bloedvaten, hyperemie van het trommelvlies en het uitsteeksel. Deze fase kan van 2-3 dagen tot 1-2 weken duren.

Stadium II (etterige otitis media). In dit stadium treedt perforatie van het trommelvlies op en begint de pusafvoer, het oedeem van het trommelvlies vermindert. De pijn neemt geleidelijk af, maar kan hervatten met vertraagde uitstroom van pus.

Stadium III wordt gekenmerkt door verzwakking van het ontstekingsproces, reductie en stopzetting van ettering. De belangrijkste klacht in dit stadium is een vermindering van het gehoor.

Ontsteking van de slijmvliezen van de trommelholte en de gehoorbuis leidt tot hun oedeem. Het slijmvlies van deze afdelingen is vrij dun en de onderste laag vervult de functie van het periosteum. Naarmate het pathologische proces zich ontwikkelt, het slijmvlies merkbaar dikker wordt, verschijnt erosie op het oppervlak. Het middenoor is gevuld met exsudaat, dat aanvankelijk een sereus karakter heeft en vervolgens etterig wordt. Op het hoogtepunt van het proces is de trommelholte gevuld met etterende vloeistof en vergroot slijmvlies, wat leidt tot uitpuilen. Het trommelvlies kan worden bedekt met een witachtige bloei. De pijn wordt veroorzaakt door irritatie van de receptoren van de faryngeale en trigeminale zenuwen, lawaai en congestie in het oor als gevolg van de beperkte labiliteit van het trommelvlies en de gehoorbeentjes. Onder druk van het exsudaat barst het trommelvlies en begint de uitstroom van pus naar buiten, die ongeveer 6-7 dagen duurt.

Na verloop van tijd neemt de hoeveelheid ontlading af, hun consistentie wordt dikker. De resulterende perforatie heeft gewoonlijk een kleine ronde vorm en gaat gepaard met weefseldefecten. Perforaties in de vorm van scheuren zonder defecten in het membraan komen minder vaak voor. Als de oorzaak van de ziekte mazelen, roodvonk en tuberculose zijn, zijn de perforaties groter.

Parallel aan de voltooiing van ettering passeert hyperemie van het trommelvlies. Omdat de paranormale perforatie geleidelijk wordt hersteld, hoort u. Kleine perforaties, tot 1 mm groot, overwoekeren snel en volledig. Bij grote perforaties wordt de vezellaag meestal niet hersteld en wordt het gat in het membraan van binnenuit en van de epidermale buitenzijde afgesloten door de slijmlaag. Dit deel van het membraan ziet er atrofisch uit, er zijn kalkaanslagafzettingen in de vorm van witte vlekken. Voor uitgesproken defecten van weefsel, perforatie vaak niet overgroeien, in dit geval, langs de rand van een cirkelvormige opening in het membraan, de slijmvliezen samenvloeien met de opperhuid. Vaak blijven verklevingen in de trommelholte, wat de mobiliteit van de gehoorbeentjes beperkt.

Chronische etterige otitis

Chronische otitis media is een ontsteking van het middenoor, gekenmerkt door terugkerende pus uit het oor, aanhoudende perforatie van het trommelvlies en progressief gehoorverlies (gehoorverlies kan 10-50% bereiken).

Chronische otitis media ontwikkelt zich met een tijdige of inadequate behandeling van acute otitis media. Het kan een complicatie zijn van chronische rhinitis, sinusitis, enz., Of een gevolg van een traumatische breuk van het trommelvlies. De chronische vorm van otitis lijdt 0,8-1% van de bevolking. In meer dan 50% van de gevallen begint de ziekte zich in de kinderjaren te ontwikkelen. Intracraniële complicaties van otitis vormen een ernstig gevaar voor de gezondheid en zelfs het leven.

Als gevolg van bacteriologisch zaaien in chronische purulente otitis, worden aerobe micro-organismen zoals pseudomonaden, stafylokokken, pneumokokken gedetecteerd. Anaërobe bacteriën, die bij 70-90% van de patiënten worden gedetecteerd, worden vertegenwoordigd door fusobacteriën, peptococcen, lactobacilli. Bij langdurig gebruik van antibiotica en hormonale geneesmiddelen worden schimmel-micro-organismen aangetroffen: Candida, Aspergillus, schimmels.

De overgang van acute otitis naar chronische aandoeningen wordt meestal veroorzaakt door de volgende nadelige factoren:

Lage lichaamsweerstand tegen infecties en verzwakking van het immuunsysteem;

Verkeerde selectie van antibacteriële geneesmiddelen, waarvan de effecten van ziekteverwekkers resistent zijn;

Pathologieën van de bovenste luchtwegen (kromming van het neustussenschot, adenoïden, chronische rhinitis en sinusitis);

De aanwezigheid van bijkomende ziekten, met name zoals bloedziekten, diabetes.

Gelijktijdige ENT-ziekten dragen bij aan de schending van de drainagefunctie van de gehoorbuis, hetgeen de uitstroom van pus uit de trommelholte bemoeilijkt, en dit voorkomt op zijn beurt de tijdige genezing van perforatie die in het trommelvlies verscheen. In sommige gevallen wordt het ontstekingsproces in het middenoor vanaf het begin chronisch. Dit wordt meestal waargenomen bij perforaties die zich vormen in het losse deel van het trommelvlies, evenals bij mensen met tuberculose, diabetes en ouderen.

Chronische otitis media is verdeeld in twee vormen, afhankelijk van de ernst van de ziekte en de lokalisatie van de geperforeerde opening van het trommelvlies:

Mezotimpanit. Dit is een mildere vorm van de ziekte, waarbij het slijmvlies van de gehoorbuis en de trommelholte overwegend wordt aangetast. De perforatie bevindt zich in het centrale, uitgerekte deel van het trommelvlies. Complicaties in dit geval komen veel minder vaak voor.

Attic ziekte. In deze vorm van de ziekte is, naast de slijmvliezen, het botweefsel van het zolder-antrum- en mastoïdproces betrokken bij het ontstekingsproces, dat gepaard kan gaan met de necrose ervan. De perforatie bevindt zich in het bovenste, losjes gerekte deel van het trommelvlies of bedekt beide secties. Bij epitimpanitis zijn ernstige complicaties als sepsis, meningitis, osteïtis en hersenabces mogelijk als het etterende exsudaat in het bloed of het hersenvlies terechtkomt.

Complicaties en gevolgen van purulente otitis

Gebrek aan behandeling voor purulente otitis is beladen met onherstelbare gevolgen wanneer het etterende-inflammatoire proces zich begint te verspreiden naar het botweefsel.

In dit geval kunnen de volgende complicaties optreden:

Overtreding van de integriteit van het trommelvlies, leidend tot progressief gehoorverlies, tot een volledig gehoorverlies;

Mastoïditis - ontsteking van het mastoïde proces van het temporale bot, vergezeld van de ophoping van pus in zijn cellen en de daaropvolgende vernietiging van het bot zelf;

Osteitis (botcariës), met de vorming van granulaties of cholesteatoma, die zich ontwikkelt als een tumor en leidt tot de vernietiging van bot.

Chronische ontsteking van het middenoor kan leiden tot labyrintitis - ontsteking van het binnenoor en, verder, tot intracraniële complicaties, waaronder:

Meningitis - ontsteking van de bekleding van de hersenen;

Hydrocephalus - overmatige ophoping van hersenvocht in de hersenen.

Labyrint en intracraniële complicaties zijn vrij zeldzaam, maar u moet weten dat een dergelijk risico bestaat. Daarom, wanneer otitis-symptomen optreden, dient u contact op te nemen met de otolaryngoloog bij de medische faciliteit met het oog op een passende behandeling. Behandeling van otitis duurt gemiddeld twee weken en om complicaties te voorkomen, is het onmogelijk om het proces van behandeling zonder toestemming stop te zetten, zelfs met aanzienlijke verbeteringen.

Behandeling van purulente otitis

Diagnose van otitis media is meestal niet moeilijk. De diagnose wordt gesteld op basis van klachten en de resultaten van otoscopie (visuele inspectie van het oor met een speciaal hulpmiddel). Als een destructief proces wordt vermoed, wordt een radiografie van het slaapbeen in het botweefsel uitgevoerd.

Suppletieve otitis media wordt behandeld op een poliklinische basis, bij hoge temperaturen, in combinatie met koorts, wordt bedrust aanbevolen. ziekenhuisopname vereist voor vermoedelijke mastoïde laesies.

Otitis media-therapie omvat:

Vasoconstrictor of adstringerende druppels;

De tactiek van de behandeling wordt bepaald afhankelijk van het stadium van de ziekte en de ernst van de symptomen:

De preperformatieve fase wordt gekenmerkt door een sterk pijnsyndroom, voor de verlichting waarvan osmotische preparaten worden gebruikt: 3% alcoholische oplossing van boorzuur of chlooramfenicol in een 1: 1 verhouding met glycerol. Otipaks oordruppels (met fenazon en lidocaïne), Anauran (met lidocaïne, polymyxine en neomycine) hebben een verdovend effect. Vanwege de aanwezigheid van antibiotica in Anauran is het verboden om het in het perforatieve stadium te gebruiken. Deze druppels worden begraven in het zere oor, opgewarmd tot een temperatuur van 38-40 ° C, twee tot drie keer per dag, nadat de instillatie van de gehoorgang is afgesloten met een wattenstaafje met vaseline.

Om de drainagefunctie te stimuleren, worden vasoconstrictieve druppels gebruikt (Otrivin, Sanorin, Naphthyzin, Galazolin, enz.), Die driemaal daags in de neus begraven worden in een rugligging en de kop in de richting van het patiëntenoor moet worden gekanteld. U kunt uw neus niet intensief blazen en ook de inhoud van de neus in de nasopharynx slepen, omdat dit leidt tot extra infectie van de gehoorbuis.

Paracetamol of Diclofenac kan oraal als pijnstiller worden ingenomen.

Plaatselijke toepassing van een verwarmend alcoholkompres is mogelijk om de resolutie van het ontstekingsproces te versnellen. Maar als de pijn in het oor toeneemt, moet het kompres onmiddellijk worden verwijderd.

Indien nodig wordt een paracentese uitgevoerd (kunstmatige punctie van het trommelvlies om pus-uitstroom mogelijk te maken).

In het perforerende stadium gaat het gebruik van vasoconstrictor-neusdruppels, antibacteriële en antihistaminepreparaten door. In geval van overvloedige afscheiding van pus, worden mucolytica voorgeschreven (ACC, Fluimucil), evenals Erespal, die de zwelling van de slijmvliezen vermindert en de afscheiding van afscheidingen vermindert.

Fysiotherapie (UV, UHF, microgolven) of warme kompressen thuis op het oor hebben een positief effect. De patiënt moet ten minste tweemaal per dag pusontlading uit de gehoorgang verwijderen. Dit kan gedaan worden met een wattenstaafje. De procedure moet worden uitgevoerd totdat het vlies droog is. Als de afscheiding te dik en vluchtig is, kunt u een warme 3% waterstofperoxideoplossing in uw oor druppelen en de gehoorgang vervolgens goed drogen.

Na oorreiniging worden oordruppels, voorgeschreven door een arts, in een verwarmde vorm gebracht (tot 37 ° C): Otof, 0,5-1% dioxidineoplossing, 20% natriumsulfacyloplossing, enz. Druppels met alcoholgehalte in het perforatieve stadium Niet aanbrengen, omdat dit ernstige pijn veroorzaakt.

In de reparatieve fase wordt het gebruik van antibiotica, thermische fysiotherapie en mechanische reiniging van de gehoorgang gestopt. In plaats van perforatie wordt in de meeste gevallen een klein litteken gevormd. Als zich vezelachtige verklevingen vormen in de trommelholte, beperken ze gewoonlijk de labiliteit van het trommelvlies en de gehoorbeentjes. Om echter verklevingen te voorkomen, kunnen enzympreparaten, pneumomassage van het trommelvlies en endaurale ionoforese met lidaza worden voorgeschreven.

Het belangrijkste doel in dit stadium is om het gehoor te herstellen, het immuunsysteem te versterken en de weerstand van het lichaam te vergroten.

Antibiotica voor purulente otitis

Amoxicilline. Dit antibioticum is essentieel bij de behandeling van etterige otitis media, omdat het werkzaam is tegen een breed scala aan infectieuze pathogenen (stafylokokken, Escherichia coli, enz.), Heeft een antiseptisch en anti-mycotisch effect. Je kunt het in elk stadium van de ziekte gebruiken. Amoxicilline wordt oraal in een dosering van 0,5 g driemaal daags gedurende 8-10 dagen ingenomen. Contra-indicaties voor het nemen van Amoxicilline: leverfunctiestoornissen, zwangerschap, borstvoeding, mononucleosis. Bijwerkingen: allergische reacties, dyspepsie. Als het onmogelijk is om Amoxicilline te gebruiken of als er geen effect is, wordt binnen de drie dagen na toediening een van de volgende geneesmiddelen voorgeschreven.

Augmentin. Dit medicijn is een combinatie van amoxicilline en clavulaanzuur. Meestal gebruikt voor ernstige symptomen van de ziekte. De dosering wordt bepaald door de behandelende arts. Contra-indicaties: schending van de functies van lever en nieren, fenylketonurie, zwangerschap. Bijwerkingen: huid candidiasis, urticaria, jeuk; tijdelijke leukopenie en trombocytopenie; hoofdpijn, duizeligheid.

Cefuroxime. Intramusculair gebruikt in de vorm van injecties (cefuroxim natriumzout), als Amoxicilline en Augmentin niet effectief waren. Voor orale toediening wordt cefuroximaxetil tweemaal daags voorgeschreven in een dosering van 0,25-0,5 g. Contra-indicaties: hoge gevoeligheid voor cefalosporines, vroege zwangerschap, borstvoeding. Bijwerkingen: slaperigheid, hoofdpijn, gehoorverlies; eosinofilie, neutropenie; misselijkheid, constipatie; verminderde nierfunctie.

Ampicilline. Het wordt gebruikt in de vorm van intramusculaire injecties. Contra-indicaties: overgevoeligheid voor het geneesmiddel, leverdisfunctie, zwangerschap. Bijwerkingen: dysbacteriose, candidiasis, dyspeptische verschijnselen, allergische reacties, aandoeningen van het centrale zenuwstelsel.

Tandartsen. Geaccepteerd 3 keer per dag, 250 mg. Contra-indicaties: hoge gevoeligheid voor penicilline. Bijwerkingen: dyspeptische en allergische reacties; ernstige acute overgevoeligheidsreactie, die zich binnen 1-30 minuten na inname van het geneesmiddel ontwikkelt.

Spiramycine. Macroliden worden voorgeschreven voor allergische reacties op lactam-antibiotica. Spiramycine wordt tweemaal daags oraal op 1,5 miljoen ME genomen. Contra-indicaties: overgevoeligheid, borstvoeding, obstructie van de galkanalen. Bijwerkingen: misselijkheid, diarree, oesofagitis, colitis, huiduitslag.

Azitromycine. Geaccepteerd eenmaal per dag, 250 mg. Contra-indicaties voor Azithromycin: overgevoeligheid voor macroliden, ernstige functionele aandoeningen van de lever en nieren, aritmie. Bijwerkingen: hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, vermoeidheid en nervositeit, oorsuizen, conjunctivitis.

Cefazoline. Semisynthetisch antibioticum behorende tot de groep van cefalosporines van de eerste generatie. Het wordt gebruikt in de vorm van intramusculaire injecties. Contra-indicaties: overgevoeligheid voor cefalosporines, intestinale aandoeningen, nierfalen, zwangerschap, borstvoeding. Bijwerkingen: dyspeptische symptomen, allergische reacties; convulsies; dysbacteriose, stomatitis (bij langdurig gebruik).

Ciprofloxacine. Geaccepteerd 2 keer per dag, 250 mg. Contra-indicaties voor Ciprofloxacine: zwangerschap, borstvoeding, epilepsie. Bijwerkingen: milde huidallergieën, misselijkheid, slaapstoornissen.

Ceftriaxone. Dit is een medicijn voor intramusculaire toediening, een laatste antibioticum vanwege het grote aantal bijwerkingen. Injecties met ceftriaxon worden 1 keer per dag toegediend. Contra-indicaties voor het gebruik van het geneesmiddel: overgevoeligheid voor cefalosporines, ernstige gastro-intestinale aandoeningen. Bijwerkingen: hoofdpijn, duizeligheid, krampen; trombocytose, nasale bloeding; geelzucht, colitis, flatulentie, epigastrische pijn; huid jeuk, koorts, candidiasis, toegenomen zweten.

Ook, in het geval van purulente otitis, worden antibiotica gebruikt in de vorm van oordruppels:

Norfloxacine Normaks Oordruppels hebben een breed antibacterieel effect. Bijwerkingen: een kleine huiduitslag, brandend gevoel en jeuk op de plaats van toediening. Gebruik volgens de instructies.

Kandibiotik. De samenstelling van deze druppels bestaat uit verschillende antibiotica: beclomethason-adipropionaat, chlooramfenicol, evenals antischimmelmiddel clotrimazol en lidocaïnehydrochloride. Contra-indicaties: zwangerschap, borstvoeding. Bijwerkingen zijn allergische reacties.

Netilmicine. Dit is een semi-synthetisch antibioticum van de generatie van aminoglycoside III. Netilmicine-oordruppels worden vaker voorgeschreven voor chronische otitis media.

Chlooramfenicol. Deze druppels worden voornamelijk in de oftalmologie gebruikt, maar kunnen ook worden voorgeschreven voor mildere otitis media, omdat ze niet diep in de gehoorgang doordringen.

Zelfs met een significante verbetering van het behandelingsproces en het verzwakken of verdwijnen van lokale symptomen, is het onmogelijk om het beloop van antibacteriële geneesmiddelen te stoppen. De cursusduur moet minimaal 7-10 dagen zijn. Voortijdige annulering van antibiotica kan een terugval veroorzaken, de overgang van de ziekte naar een chronische vorm, de vorming van adhesieve formaties in de trommelholte en de ontwikkeling van complicaties.

Onderwijs: In 2009, een diploma in geneeskunde, aan de Staatsuniversiteit van Petrozavodsk. Na het voltooien van een stage bij het regionale ziekenhuis van Moermansk, werd een diploma in KNO-arts (2010) behaald

http://www.ayzdorov.ru/lechenie_otita_gnoiinii.php

Purulente otitis

Het lijkt een persoon die oorpijn ervaart dat het einde van de wereld al is aangebroken. Niets kan het leven vergiftigen als acute purulente otitis. Laten we proberen te achterhalen welke soorten purulente otitis zijn, de oorzaken van de ziekte, mogelijke complicaties, behandelingsmethoden en preventie.

Hoe etterende otitis media zich ontwikkelen

Het niveau van schade aan het gehoororgaan veroorzaakt het optreden van interne, gemiddelde en externe otitis. Pus in de oren is niet altijd een teken van middelmatige purulente otitis. Suppuratie wordt waargenomen in abcessen van het uitwendige oor en ontsteking van de trommelholte heeft vaak een catarrhal-karakter, niet-purulente otitis media. Maar meestal wordt bij patiënten gediagnosticeerd met otitis als acute etterige otitis media. We zullen dieper ingaan op wat purulente otitis van het middenoor en de klinische manifestaties ervan zijn.

Het timpaan is "verborgen" in het slaapbeen. Het bevat een hamer-aambeeldcomplex. Ze zorgen voor de overdracht van geluidstrillingen op de structuren van het binnenoor vanaf het trommelvlies, projecteren de zijwand van het binnenoor en scheiden deze van het uitwendige gehoorkanaal. In de holte is bekleed met epitheel. Verbindt met de nasopharynx via de auditieve buis (Eustachius). Het wordt geïnnerveerd door de tympanic zenuw - een tak van de glossopharyngeal. Het volume van de holte bij een volwassene is niet groter dan twee kubieke centimeter.

Het ontstekingsproces begint met een laesie van het slijmvlies van de gehoorbuis en de trommelholte. Er is wallen, ze worden gevuld met exsudaat, verminderde functie, verdichting en verzwering van de binnenste laag, verstoorde microcirculatie. De vloeistof, die geen uitstroom heeft, wordt stroperig en krijgt een etterig karakter.

Drie stadia van acute purulente otitis media worden onderscheiden:

• voor de breuk van het trommelvlies;
• directe perforatie;
• herstel - reparatief.

Het begin van de ziekte wordt gekenmerkt door oedeem van de binnenste laag van de trommelholte, accumulatie van exudatieve vloeistof, verminderde mobiliteit van het trommelvlies en het malleus-aambeeldbeugelstelsel. Tijdens een otoscopisch onderzoek onthult een otolaryngoloog altijd hyperemie van het trommelvlies. In eerste instantie is de roodheid niet significant, vervolgens - diffuus, de infiltratie neemt toe, de verdwijning van identificatiepunten van het membraan wordt waargenomen, het uiterlijk van een witachtige plaque erop is mogelijk.

De leidende klinische manifestatie op dit moment is een intense, schietende en kloppende oorpijn. Betrokken ook gehoorverlies. Intoxicatie en hyperthermische syndromen treden toe. De duur van de eerste fase van de ziekte is maximaal vijf dagen.

De tweede fase van acute purulente otitis media wordt gekenmerkt door perforatie van het trommelvlies en ettering, vaak met bloedige onzuiverheden. Duur - meestal maximaal een week. Het otoscopisch beeld wordt gekenmerkt door een pulserende lichtreflex. Het welzijn van de patiënt verbetert.

In de derde periode van de ziekte is er een afname van secreties, genezing van het trommelvlies, normalisatie van de algemene toestand en laboratoriumparameters.

Uitkomsten van de perforatie van het trommelvlies:

• regeneratie van alle lagen;
• overtreding van de regeneratie van de middelste laag van het membraan met de vorming van atrofische gebieden;
• genezing door secundaire spanning en littekenvorming;
• bestendige perforatie.

Een ongunstig gevolg van de ziekte wordt veroorzaakt door een laat bezoek aan een arts, een afname van de immuniteit, de toevoeging van een secundaire infectie. Vroegtijdige diagnose en tijdige adequate behandeling van etterige otitis media helpt de ontwikkeling van het pathologische proces te stoppen en gehoorbeschadiging te voorkomen.

Oorzaken van ziekte

Elke ontsteking treedt op wanneer pathogene pathogenen het lichaam binnenkomen terwijl de beschermende immuunfactoren worden verminderd. Meestal komt otitis media voor als een complicatie van verkoudheidinfecties van de bovenste luchtwegen. Supplementaire otitis wordt meestal veroorzaakt door bacteriële microflora, otitis zonder pus wordt veroorzaakt door virussen. Verschillende studies hebben de leidende rol bewezen in de etiologie van de ziekte van hemofiele bacillen, gouden en pyogene stafylokokken, pneumococcen.

Manieren van penetratie van micro-organismen in de trommelholte:

• van de nasopharynx door de buis van Eustachius;
• met bloed van ontstekingshaarden van het lichaam;
• van de buitenkant van de gehoorgang met traumatische en andere schade aan het trommelvlies;
• vanuit de holte van de schedel of het binnenoor.

Wanneer het ontstekingsproces beide oren vangt, wordt bilaterale purulente otitis gediagnosticeerd. Meestal te vinden in de pediatrische praktijk.

Purulente otitis bij volwassenen komt minder vaak voor dan bij kinderen. Dit komt door een aantal anatomische kenmerken en het feit dat kinderen vatbaarder zijn voor verkoudheid. In geen geval mag de behandeling van otitis bij volwassenen worden uitgevoerd zonder het advies van een ervaren specialist.

Otolaryngologen beschouwen geperforeerde otitis als een catarrale complicatie. Alle nadelige effecten op het lichaam - stress, hypothermie, chronische pathologie dragen bij aan de ontwikkeling van de ziekte.

Klinisch beeld

"Het punt van toediening" voor purulente otitis is het binnenoor, maar de ziekte legt altijd het hele organisme vast. Symptomen van purulente otitis voorwaardelijk verdeeld in lokaal en algemeen.

Van de lokale hoofdrol gespeeld door pijn en ettering uit het oor. Het gevoel van pijn vóór perforatie is zo pijnlijk dat de patiënt zich minder zorgen maakt over slechthorendheid, het gevoel van ruis in het oor, het gevoel van een iriserende vloeistof, de arts mogelijk niet op de hoogte brengt. Er kan pijn zijn in het mastoïde proces van het slaapbeen.

Klachten van pus uit het oor verschijnen in de tweede fase van de ziekte. Afgifte van de mucopurulent, overvloedig, met een hemorragische component, geleidelijk, in de loop van een week, verwerft een etterend karakter, ze worden kleiner.

Somatische manifestaties van purulente otitis - symptomen van intoxicatie en aandoeningen van de vestibulaire functie. Verslechtering van gezondheid en hyperthermie begeleiden aanvallen van duizeligheid, zwakte, misselijkheid, nystagmus. Perforatie van het trommelvlies gaat gepaard met een aanzienlijke verbetering.

Soms treedt mastoïditis op in de postperferentiële fase. Er is geen universele methode om purulente otitis te behandelen. De arts otolaryngoloog selecteert een strikt individueel schema van therapie voor elke specifieke patiënt.

diagnostiek

De lokale therapeut, kinderarts, huisarts zal de diagnose vermoeden en, indien nodig, doorverwijzen naar een nader onderzoek. Purulente afscheiding uit het oor is niet altijd een teken van acute otitis media. Voor differentiële diagnose is het noodzakelijk om een ​​speciale inspectie uit te voeren.

Om te beslissen over de behandeling van acute otitis, kan een specialist aanbevelen:

• otoscopie;
• tympanometrie;
• audiometrie;
• berekende of magnetische resonantie beeldvorming;
• timpanotsentez;
• compleet aantal bloedcellen;
• bacteriologische exsudaatcultuur;

Met behulp van een otoscoop ziet een otolaryngoloog veranderingen in het trommelvlies. Het uitvoeren van tympanometrie zal toelaten om zijn mobiliteit te onthullen en druk in het binnenoor te vestigen. De methode van audiometrie zal onthullen welk soort bot- of luchtgeleiding is aangetast. Berekende of magnetische resonantie beeldvorming is noodzakelijk in geval van vermoedelijke complicaties van purulente otitis.

Pannelpiseksie maakt het mogelijk de toestand van de patiënt te verlichten en afvoer van het oor bij otitis naar het laboratorium te sturen. Het is belangrijk om te onthouden dat elk materiaal voor de detectie van micro-organismen wordt genomen vóór de benoeming van antibiotica. Een bloedtest zal de aanwezigheid van een ontsteking bevestigen.

Behandeling van purulente otitis

Voor de behandeling van milde vormen van otitis media kan een plaatselijke arts, indien nodig, een otolaryngoloog zijn. De beslissing over ziekenhuisopname in een ziekenhuis wordt samen met de behandelende arts genomen. Met uiterste voorzichtigheid bij purulente otitis, geschikt voor thermische en fysiotherapeutische procedures. Het complex van afspraken verschilt in verschillende perioden van de ziekte. Daarom is het belangrijk om altijd een specialist te raadplegen.

Tijdens de periode van toenemende klinische symptomen is de behandeling gericht op:

• bestrijding van pijn en bedwelming;
• normalisatie van de buisfunctie van Eustachius;
• onderdrukking van ontstekingen en bestrijding van infectieuze pathogenen.

Oordruppels worden voorgeschreven om zwelling en ontsteking te verlichten. Alcoholoplossingen worden gebruikt - boorzuur of levomycetine met glycerine in gelijke verdunningen. Otipax vertoonde een goed therapeutisch effect in het geval van purulente otitis - een combinatie medicijn met pijnstillende en ontstekingsremmende effecten. Het is belangrijk om de oplossingen voor instillatie in het oor te verwarmen (iets meer dan lichaamstemperatuur) en na instillatie - om het oorkanaal te leggen met een watje bevochtigd met vaseline.

Veel patiënten zijn verrast wanneer de arts vasoconstrictor nasale druppels van etterige otitis voorschrijft. Dit is een noodzaak om de doorgankelijkheid van de gehoorbuizen te herstellen. Bovendien is het tijdens deze periode van de ziekte noodzakelijk om het uitblazen te beperken en te voorkomen dat de nasale inhoud in de mond wordt getrokken om te voorkomen dat de nasale secretie de buis van Eustachius binnendringt. Het is waarschijnlijk dat de otolaryngoloog de katheterisatie en spoeling van de buis van Eustachius uitvoert.

De beslissing over de aanwijzing van een antibioticum wordt genomen door een specialist, rekening houdend met de activiteit van het proces en de pathogeniciteit van het mogelijke pathogeen. De lichaamstemperatuur moet worden verlaagd nadat de thermometerschaal 38,5 graden overschrijdt. Maar soms beveelt de arts antipyretische paracetamol aan om oorpijn te verminderen.

Na perforatie van het trommelvlies zijn alcoholoplossingen in het oor strikt gecontra-indiceerd, druppels op waterbasis met antimicrobiële preparaten worden aanbevolen. De noodzaak om de turf van de externe gehoorgang te sluiten verdwijnt. Gunstige omstandigheden worden gecreëerd voor het afvoeren van pus en het schoonmaken wordt uitgevoerd met waterstofperoxide.

In de derde periode van de ziekte zijn pogingen gericht op het herstellen van de functie van de buis van Eustachius en het gehoor. Het is niet nodig om de gehoorgang tijdens deze periode te reinigen, en blazen kan nodig zijn.

Volksgeneeskunde

Acute etterige otitis media - een aandoening waarbij u zorgvuldig de "grootmoeder" moet gebruiken. Het is belangrijk om ze toe te passen in een bepaalde periode van de ziekte. Opwarmcompressen kunnen ontstekingen vergroten. Alcoholische oplossingen van medicinale planten zijn ten strengste verboden na perforatie van het trommelvlies, en sappen van aloë, ui, knoflook kunnen irritatie veroorzaken. Als u echt wilt gebruiken, is het belangrijk om de behandelende arts op de hoogte te stellen.

Chirurgische interventie

Chirurgische interventie bij de behandeling van acute etterige otitis media wordt zelden weergegeven. Als het nodig is om de uitstroom van exsudatieve vloeistof uit de holte van het binnenoor te verzekeren, wordt een paracentese of myringotomie uitgevoerd - een speciale naald wordt door het trommelvlies doorprikt met lokale anesthesie. De procedure helpt om pijn te verlichten, voorkomt de ontwikkeling van complicaties.

Kunstgat - minder traumatisch dan perforatie, genezing is sneller, zonder de vorming van een litteken. Sommige auteurs bevelen een tympanostomie aan: de oprichting van een katheter voor de exudaatafvloeiing.

complicaties

Verschillen in leeftijd, immuunstatus, de aanwezigheid van comorbide pathologie - bepalen het verloop van het proces. Bij een verzwakt immuunsysteem treedt een langdurige stroom op, zonder perforatie, met een constante ophoping van dik exsudaat, de groei van granulaten, de ontwikkeling van verklevingen in het binnenoor. Bij patiënten die vatbaar zijn voor allergische reacties of met een significante activiteit van een bacterieel pathogeen, verloopt het proces snel, met de verspreiding in de schedel.

De ziekte laat meestal alleen onplezierige herinneringen achter. Maar soms zijn er complicaties van otitis bij volwassenen en kinderen, zoals: chronisch proces, aanhoudend gehoorverlies, de verspreiding van infectie in het binnenoor en de hersenstructuur, een septische aandoening. Complicaties kunnen worden vermeden als de tijdige en adequate behandeling plaatsvindt die overeenkomt met een specifiek stadium van de ziekte.

Otitis preventie

Om de pijnlijke symptomen van otitis niet te ervaren, volstaat het om een ​​paar eenvoudige regels te volgen. Preventie van otitis media bij volwassenen omvat het voorkomen van verkoudheden die gepaard gaan met verkoudheid en het versterken van het immuunsysteem.

• vermijd hypothermie en het binnendringen van water in de gehoorgangen;
• Gebruik geen ongecontroleerde antibiotica;
• niet te weinig bewegen en hypodynamie bestrijden;
• slechte gewoonten opgeven;
• vergeet niet gevaccineerd te worden tegen de griep;
• gebruik oorstaafjes op de juiste manier.

Behandeling van purulente otitis media vereist geduld en een verschillende benadering van elke individuele patiënt. Na het verdwijnen van alle symptomen, is het logisch om zes maanden later een routinecontrole te ondergaan. De moderne geneeskunde heeft voldoende ervaring en een arsenaal aan hulpmiddelen om deze ziekte te bestrijden.

http://yhogorlonos.com/gnojnyj-otit/

Kenmerken van de loop van purulente otitis bij volwassenen

Purulente otitis media is een ontstekingsziekte die acuut besmettelijk is en vele anatomische elementen in het middenoor omvat. Op basis van lokalisatie is het mogelijk om externe, middelste, interne otitis te onderscheiden. Statistieken zeggen dat deze ziekte goed is voor ongeveer 30% van oorpathologieën. En meestal lijden kinderen onder de leeftijd van vijf.

Er is een chronische ziekte en er is een acute purulente otitis media. Beide processen hebben hun eigen tactische behandelingsbewegingen en moeten door een specialist worden onderzocht.

Etymologie van het pathologische fenomeen

Meestal wordt de ziekte veroorzaakt door respiratoire virale infecties in de vorm van ARVI, influenza. Ook kunnen pathogenen andere soortgelijke pathologieën zijn: sinusitis, rhinitis, adenoïden. Dit kan ook een ontoereikende oorhygiëne inhouden.

De ziekte manifesteert zich tegen een achtergrond van verminderde immuunfunctie. Door het slijmvlies van het auditieve element van de buis wordt slijm geproduceerd, wat een krachtig antimicrobieel effect heeft en een beschermende optie biedt. Met behulp van villi beweegt de secretie zich in de nasopharynx. Tijdens ziekte wordt de barrière zwak, wat leidt tot de ontwikkeling van otitis media.

Acute etterige otitis media is een ernstige aandoening die een operatief behandelingsproces vereist.

Oorzaken van deze ziekte

Het gecombineerde effect van bepaalde factoren die bestaan ​​in de penetratie van het infectieuze proces in de trommelholte, fungeert als de oorzakelijke bronnen van de ziekte. In het geval van purulente otitis kunnen de oorzaken zijn als volgt:

• De penetratie van bacteriële elementen in de oorholte;
• Het binnendringen van virale, schimmelelementen binnen;
• Complicaties van neuspathologieën en nasopharynx;
• Aanzienlijke schade aan het oor orgel;
• Sepsis en meningitis;
• Merkbare onderkoeling;
• Overgebracht tuberculose, mazelen.

Acute purulente otitis media zonder behandeling ondergaat verdere ontwikkeling en groeit uit tot meer complexe stromingsvormen.

Symptomatische tekenen van de ziekte

Bij purulente otitis zijn er verschillende aandoeningen. En ze verschijnen op verschillende manieren bij volwassenen en kinderen.

Symptomen van de ziekte bij volwassenen

Gezien de basistekens, kunnen we verschillende verschijnselen waarnemen die traditioneel de loop van purulente otitis vergezellen:

• geluidssensaties en overmatige gevoelens van oorcongestie;
• de aanwezigheid van afscheiding uit de oren;
• gedeeltelijk gehoorverlies;
• pijn in het hoofd;
• koorts en koorts.

Dit geldt ook voor purulente otitis media. Als gevolg daarvan bobbelt het uit en door de druk van etterende inhoud breekt het uit.

Tekenen van de ziekte bij kinderen

Bij een kind gaat de loop van de gemiddelde purulente otitis traditioneel door de stadia. In de eerste fase kunt u de volgende tekenen tegenkomen:

• toename van de lichaamstemperatuur;
• afname van de auditieve functie.

Terwijl de oren etteren, kan de patiënt wat extra pijn en angst ervaren. In de tweede fase worden de symptomen van purulente otitis enigszins anders:

• algemene temperatuurdalingen;
• pijn neemt af;
• het gehoor blijft achteruitgaan;
• ontslag van pus wordt gevormd.

Er is een mogelijkheid om over te lopen naar chronische etterige otitis media, in het bijzonder in de afwezigheid van een rationeel therapeutisch proces. Start ook de derde fase van de ziekte, met de eliminatie van tekenen van ziekte:

• er is een afname van de lichaamstemperatuur;
• pijn verdwijnt en verdwijnt;
• gehoorherstel wordt waargenomen;
• pus stroomt niet uit de oorholte;
• het herstel van de auditieve optie vindt plaats;
• perforatie wordt waargenomen in het gebied van het trommelvlies, dat littekens heeft.

Ontsteking van het middenoor bij volwassenen en kinderen gaat gepaard met verschillende signalen dat het belangrijk is om rekening te houden en er strikt rekening mee te houden.

Acute en chronische ziekte

Kenmerken van het beloop van acute otitis

Acute purulente otitis wordt gevormd als gevolg van de pathogene omgeving gevormd in acute vormen van ziekte. In de ontwikkeling zijn er verschillende stadia van het verloop van de catarrale vorm, de etterende fase en de laatste fase. In acute etterige otitis media wordt de behandeling voorgeschreven door de behandelend specialist. Vaak is er een vulling van het middenoor met een speciaal exsudaat, dat aanvankelijk sereus is, en dan in een etterachtige vorm verandert.

Op het hoogtepunt van de ontsteking is er een volledige vulling van de trommelholte met pathogene vloeistof, die naar buiten vraagt. Dergelijke otitis kan thuis worden genezen, maar als er geen therapeutische maatregelen worden genomen, bestaat de kans dat zich chronische etterige otitis media gaan ontwikkelen.

Chronische fase van de ziekte en de kenmerken ervan

Chronisch etterige otitis media wordt weergegeven door een ontstekingsproces in het gebied van het middenoor. Het wordt gekenmerkt door een terugkerende aard, evenals het verloop van de pus in de oorholte.

Gehoorverlies neemt geleidelijk toe en bereikt 20%. Chronisch etterige otitis media ontwikkelt zich van oudsher in het geval van een vroegtijdig gestart therapeutisch proces, evenals bij het ontbreken van adequate maatregelen. Soms kunnen chronische etterige otitis media fungeren als een complicatie van andere vormen van ziekten - rhinitis, sinusitis, scheuring van het membraan. Het komt voor bij 1% van de bevolking. Meer dan 50% van de situaties betreft de vorming van de ziekte bij kinderen.

Chronische purulente otitis wordt traditioneel gevormd door de acute vorm van de ziekte, en meestal kan het beloop worden verklaard door verschillende factoren van een ongunstige aard:

• onvoldoende niveau van veerkracht;
• irrationeel geselecteerde antibacteriële geneesmiddelen;
• pathologische processen in de bovenste luchtwegen;
• de vorming van concomitante aandoeningen in de vorm van diabetes mellitus;
• aanwezigheid van gelijktijdige KNO-ziekten.

In chronische purulente otitis media wordt de behandeling traditioneel voorgeschreven door de behandelend specialist. Hij moet rekening houden met alle factoren en causale verschijnselen van de ziekte om door te gaan met de benoeming van hoogwaardige en adequate therapie.

De belangrijkste complicaties en gevolgen van de ziekte

Het loont de moeite om aandacht te schenken aan de complicaties van acute etterige otitis media. Ze kunnen worden verspreid naar het botweefselgebied als de patiënt geen rationele maatregelen neemt in termen van het therapeutische proces. In dit geval spelen bepaalde moeilijkheden een rol.

• Verlamming van de aangezichtszenuw;
• Carieuze verschijnselen van het bottype met de vorming van granulatie;
• Intracraniële complicaties in de vorm van meningitis, encefalitis, hydrocephalus.

Als de behandeling van purulente otitis bij volwassenen niet wordt geaccepteerd, kunnen deze complicaties vrij snel optreden.

Therapeutisch proces bij gediagnosticeerde ziekte

Veel mensen die met deze aandoening worden geconfronteerd, zijn geïnteresseerd in de vraag hoe etulitis bij volwassenen en kinderen behandeld moet worden. Therapie is eigenlijk eenvoudig en bestaat traditioneel uit het gebruik van verschillende groepen medicijnen: antibacteriële middelen, vaatvernauwende elementen en pijnstillers. De behandeling van chronische etterige otitis media en ziekten van de acute vorm wordt in de praktijk bepaald door de individuele kenmerken van de huidige toestand en de manifesterende symptomen.

1. In de eerste fase, voorafgaand aan het perforatieproces, is er voelbare pijn. Daarom worden voor de verlichting van dit syndroom osmotische middelen in de vorm van een alcoholoplossing van 3% glycerol op grote schaal gebruikt. In het geval van purulente otitis, worden speciale druppels gebruikt als een verdovingsmiddel. Artsen schrijven gewoonlijk Otipaks, Anauran voor. Om effectieve stimulatie van de drainageoptie te bieden, en om het fenomeen van infectie te overwinnen, in het geval van purulente otitis bij volwassenen, omvat de behandeling het gebruik van speciale druppels - Otrivin, Naphthyzinum. Bij veel patiënten in deze fase rijst de vraag of het mogelijk is om het oor te verwarmen. Alcoholcompressen van het verwarmende effect worden in dit stadium veel gebruikt.
2. Op het moment van perforatie moet worden voortgezet systematisch gebruik van nasale preparaten vasoconstrictor actie. En blijft ook antihistaminica gebruiken. Als etterig exsudaat kenmerkend is voor de ziekte, worden de preparaten van ACC, Fluimucil en Erespal voorgeschreven. Als chronische etterige otitis media zich ontwikkelen in het middenoor, wordt fysiotherapie in de vorm van UHF getoond, evenals het gebruik van speciale verwarmingscompressen van peroxide of alcohol. Ze zullen pus uit het oor voorkomen, evenals andere nadelige effecten van dit proces.
3. Dit wordt gevolgd door een reparatiefase waarbij het gebruik van antibiotische groepen wordt opgeschort en mechanisch reinigen van de gehoorgang ook wordt uitgevoerd. Traditioneel, wanneer de oren etteren, wordt een klein litteken gevormd op de plaats van het proces. Het doelwit, dat in dit stadium behandeling omvat, is het herstel van hoorprocedures, het uitvoeren van activiteiten om het immuunsysteem te versterken, het verhogen van de weerstand van het lichaam.

Gezien de vraag hoe purulente otitis media kunnen worden genezen, is het de moeite waard om rekening te houden met verschillende kenmerken van het lopende therapeutische proces.

Het gebruik van antibioticagroepen van medicijnen

Als de oren voortdurend fester, moet je antibioticagroepen en soorten medicijnen toepassen.

• AMOXICILLIN - de behandeling van purulente otitis wordt beperkt tot het gebruik van dit medicijn, omdat het essentieel is voor therapeutische interventies. Het kan worden toegepast in elk stadium van de ziekte met strikte naleving van het behandelingsregime. Je kunt het niet drinken tijdens zwangerschap en leverproblemen, maar ook in het geval van voeding en mononucleosis.
• AUGMENTIN wordt gebruikt voor etterende afscheiding uit het oor, het is een combinatie van verschillende bijzonder bruikbare stoffen. Traditioneel is het gebruik van het medicijn gerechtvaardigd in de aanwezigheid van uitgesproken tekenen van de ziekte. Hoe otitis met deze methode wordt behandeld, wordt bepaald door de strikt behandelend specialist.
• Cefuroxim - dit hulpmiddel wordt gebruikt om injecties uit te voeren in het geval dat antibiotische pillen niet effectief waren. Het wordt gebruikt voor purulente afscheiding uit de oren, de dosering en het regime van de therapeutische behandeling dienen strikt professioneel te worden bepaald.
• CEFASOLIN - behandeling thuis wordt ermee uitgevoerd. Dit medicijn is semi-synthetisch en is gerelateerd aan de eerste generatiegroep. Het wordt niet gebruikt in het geval van hoge gevoeligheid voor individuele componenten, darmziekten en nierinsufficiëntie.
• CIPROFLOXACIN - als er iets in het oor aan het rotten is en tekenen van de ziekte opduiken, wordt dit geneesmiddel voorgeschreven, dat tweemaal per dag wordt ingenomen in 250 mg. Kan niet worden gebruikt in het geval van epileptische aanvallen, evenals in een staat van zwangerschap en borstvoeding. Bij gebruik in de oren kunnen bijwerkingen in de vorm van huidallergieën worden gevonden.
• NORFLOXACIN - druppels voor de oren, met een breed scala aan antibacteriële werking. Als bijwerkingen van de samenstelling kunnen verschillende punten worden geïdentificeerd. Hun gebruik komt vaak voor met jeuk op het gebied van gebruik, een kleine huiduitslag. Het is noodzakelijk om de instructies strikt te volgen.

Hoeveel een dergelijke ziekte wordt behandeld, wordt bepaald door een specialist. Zelfs als de symptomen zijn verdwenen, is het verboden om de behandeling van de cursus voortijdig stop te zetten. Hoeveel dagen zijn er nodig voor herstel? Gewoonlijk duurt dit proces ongeveer 7-10 dagen. Als u niet naar een specialist luistert, kunt u een terugval krijgen. Het biedt ook behandeling met folkremedies, soms wordt een punctie gedaan.

We hebben dus het gevaar van deze aandoening in verband met het oor overwogen, en wat te doen met ettering.

http://lorgid.ru/ear/zabolevaniya/gnojnyj-otit-u-vzroslogo